1. Fikir / Fatiha

  Besmele ‘şifredir!’

بِسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ

“Rahmân – Rahîm olan Allah’ın adıyla” (Fatiha 1)

İnsan, sürekliliği olan bir varlık türüdür; İnsanın dünya hayatını, berzah ve ahiret hayatı takip edecektir. Besmele-i Şerif ise, Kur’an-ı Kerim’in başında yer alan İlahi ilk söz olarak, Yaratıcının, varlığa, münhasıran ‘insana’ karşı bir sahiplenmesi ve verdiği güvence olarak, gönderdeki bir bayrak gibi, ebedi olarak dalgalanacaktır. Besmele bizi Allah Teâlâ’ya bağlayan bir şifre gibidir. İşlerine besmele okuyarak başlayanlar, farkında olarak bu işi yaptıklarında, doğrudan Allah Teâlâ’nın koruması altına girmiş olurlar.

Mükemmel olduğu kadar bazı eksikliklerle de –ilahi hikmet gereği- süslenmiş olan ‘insan’, Besmele-i Şerif’te ifade edildiği üzere, Rabbimizin, mutlak koruması altındadır. Allah Teâlâ, Besmele-i Şerif ile bir korunma dairesi çizer; bu dairede kalanlar Allah’ın Rahman ve Rahim isimlerinin güvencesi altında bulunur. Besmele-i Şerif, öyle bir cümledir ki, Allah Teâlâ’nın Rahmaniyeti ve Rahimiyeti, bu cümlede, ‘insanı’, mazi, şimdiki zaman, gelecek ve zamansızlık âlemi olan ahiret yaşantısında, tam olarak kuşatır.

Dünya ve ahiret hayatını ‘şükür’ karşılığında insanlığa bahşeden Allah, Besmele-i Şerif okuyarak, İlahi sisteme girilmesini, kendisine teslim ve tevekkül edilmesini ister. Kur’an-ı Kerim’de insana, ‘Dünya, Berzah, ahiret, cennet, cehennem’ gibi yaşam evreleri gösterilerek, bir sonraki yaşam evresi için, manevi varlığını geliştirmesi kuvvetli bir şekilde vurgulanır. Her birey, yaklaşana, yeni yaşam evresine, hazır olmalıdır.  Her işte ilk söz olarak Bismillahirrahmanirrahim denmesi  ve Yaratıcıya karşı ‘farkındalık’ gösterilmesi bu bakımdan önemlidir.

Günümüzde insanlığın, eğitimden tüketime kadar, önderliğini demokrasi ve piyasa değerleri doğrultusunda yapan güçler, dış başarıyı yüceltmeye devam etmektedir. Dolayısıyla aşırı derecede maddileşen günümüz dünyasında insanların Allah’a karşı rabıtası zayıflamış gözüküyor. Bu durum Yaratıcının uyarısıyla, ‘başıboş bırakılmayan insanın’, Celal sıfatları sınırında veya kapsamında yaşadığı sonucunu ortaya çıkarır.

Sonuç: Allah’a karşı farkındalığını kaybeden, her işinde besmele okuyarak koruma altına girmeyen insan, başıboş davrandığının farkında olmalıdır. Bu yüzden, bir ‘zikir’ sözcüğü gibi, her işte ve fırsatta, ‘Bismillahirrahmanirrahim’ okuyup Rahman ve Rahim dairesinde kalmaya özen göstermek, hayati bir öneme sahiptir.