Dünyadaki kaynaklar sabit değildir,
nüfusa göre yaratılıyor!
وَلَا تَقْتُلُٓوا اَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ اِمْلَاقٍۜ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَاِيَّاكُمْۜ اِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْـٔاً كَب۪يراً
“Yoksulluk korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da sizi de biz rızıklandırıyoruz. Kuşkusuz, onları öldürmek büyük bir günahtır.” (İsrâ 31)
Peygamberimizden önce Arap toplumunda (cahiliye) kız çocukları pek sevilmiyordu; kabileler şeklinde ayrılmış ve birbirine karşı çapul, kavga, öldürmeyle tanınır olmuş Arap kabileleri, bu sosyoloji ve psikolojiyi sürdürecek kişiler erkekler olduğundan, doğan çocuklarının erkek olmasına can atarlardı. Kimin erkek çocuğu çoksa o bir üstünlük görülürdü. Ailenin ve kabilenin gücü bu erkek nüfustu. Erkek nüfus aynı zamanda kabilenin nüfuzunu temsil ediyordu. Çok sayıda savaşçı ruha sahip erkeğin bulunduğu kabileler, diğerlerine galebe çalıyor ve onlara bu sayede hükmediyorlardı.
Aslında, gizli açık, bu anlayış bugün de devam etmektedir, denilebilir. Dün de bugün de, erkek evlatlara sahip aileler, ailenin geçimini de üstlendiklerinden, erkek çocukları bir güvence bir dayanak görmektedir. Kadınların çalışma hayatına katılmasından önce, erkek üstünlüğünün temel gerekçesi bu anlayıştı. Bugün artık, kadın-erkek, büyük nüfusa sahip olmak, tek başına bir kuvvet kaynağıdır. Devletlerarası ilişkilerde, örneğin Çin’in, Hindistan’ın ve ABD’nin büyük nüfusu, nüfusu az ülkelere karşı tek başına bir nüfuz etkisi meydana getirmekte ve silah gibi, bir caydırıcılık rolü üstlenmektedir.
Ayete geri dönersek: Arap erkekleri, eşleri kız doğurduğunda, niçin o kızların bir kısmını öldürüyorlardı? Geçim alanları kıt olan Araplar, kızları ekonomik bir yük görüyor, erkeğin rızkına ortak, haliyle boş yere beslenen bir boğaz sayıp canlarına kıyıyorlardı. “Yoksulluk korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da sizi de biz rızıklandırıyoruz. Kuşkusuz, onları öldürmek büyük bir günahtır,” ayeti ve önceki ayet; “Şüphe yok Rabbin, dilediğinin rızkını genişletir, daraltır, şüphe yok ki o, kullarından haberdardır, onları görür,” açıklamaları, canlıları yaratan Allah’ın, onların rızkını da verdiğini bize öğretiyor ve yoksulluk vb. sebeplerle, bebek ölümlerine izin vermiyor.
Yüz yıl önce Türkiye’nin nüfusu 10 milyonun üzerindeydi, bugün nüfusumuz 80 milyona yaklaşmış durumdadır. Beslenmek için aynı toprakları kullanıyoruz, nüfuzumuz on milyonken geçimimiz daha dardı, şimdi 80 milyonuz geçimimiz daha rahattır. O halde nüfus ve beslenme kaynakları arasında açık bir ilişki görülmektedir. Nüfus arttıkça yiyecek de artmaktadır. Allahü teâlâ, ihtiyaç arttıkça rızkı artırmaktadır. (Kâinatta israf yoktur; Rabbimiz isterse güneşinin hararetini daha da artırır; denizlerini balık kaynatır, ağaçlarını meyvelerle doldurur! Fakat bu, bir nevi israftır ve haşa, Rabbimizin yaratmasında israf yoktur. O, her şeyi gerektiği ölçüde ve yeter miktarda yaratılmaktadır.) Tabiatı bir rızık sofrası gibi çalıştıran Rabbimizdir; O’nun mutfağında bugün 7 milyar insan, sayısız canlı beslendiği gibi, eğer öyle takdir etmişse, 70 milyar insan da tabiat sofrasından yer, içer ve Allah’ın sofrasında nimeti tükenmez!
Sonuç: İslam dininde, geçim endişesi yahut (estetik kaygı, vücudun bozulması vb.) nedenlerle kadınların düşük yapması yahut kürtaj yaptırması yasaklanmıştır. Dünyadaki kaynaklar sabit değildir, nüfusa göre yaratılıyor. Canlılara kim hayat veriyorsa onların rızkını yaratan odur. Hayatı yaratan hayatı korumaktadır. Hayatın devam etmesi için ne lazımsa hepsini tedarik eden (yaratan) Allah’tır. Her yerde aynı ziraatın yapılmaması, her yerde aynı madenlerin bulunmaması, gıda zincirinin farklı coğrafyalara dağılmış olması, ticareti doğurmuştur ki, yine bu da Rabbimizin bir dilemesidir. O’nun arzı geniştir ve herkes içindir; insan ekecek, dikecek, tutacak, kazıp çıkaracak, üretecek, depolayacak, alıp satacak… Ağaca ve güneşe iş yaptıran Allah, insana da iş yaptırıyor. Yoksa haşa, elmayı da daldan koparıp insanın ağzına Rabbimiz koyacak değildir.
M.Talât Uzunyaylalı
KURAN UFKU 