478. FİKİR/ Şu’arâ

Kalpler kirlidir; ahrete ‘temiz kalple’ dönenler kurtulacaktır!

اِلَّا مَنْ اَتَى اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍۜ

“Ancak Allah’a kalb-i selîm (temiz bir kalp) ile gelenler (o günde fayda bulur).” (Şu’arâ 89)

Ayette geçen ve Rabbimizin kulundan istediği temiz kalp, Allah korkusu ve Allah sevgisiyle dolu ‘selîm kalp / temiz kalp’ demektir. Şüphesiz İslam dininin müminlerden istediği temiz kalp, hayatı Kuran ve Sünnete uygun yaşamaktır. Nefse, şeriatla (Kuran ve Sünnet) karşı çıkmadıkça kalbin safiyetini korumak mümkün değildir. Kişi; duygu, düşünce, tutum ve davranışını Kuran’ın emir ve yasaklarına uygun gerçekleştirmedikçe iddia ile kalbin ve kalıbın temizliği söz konusu olamayacaktır. Bu bağlamda şunu da söylemek gerekir ki, dünyadaki eğitim, kalbi ve kalıbı Allah’a yöneltmeyi amaçlamıyorsa gerçekte boş bir eğitimdir.   

Para, mal, çevre, çoluk çocuk, hısım akraba, yandaş, iyi bir eğitim ve meslek vs. bu dünyada bir fayda verebilir, ancak kişi ahrete geçtiğinde ona yeni hayatında yararlı olacak şey bunlar değildir; yarar sağlayacak olan ‘selîm kalp / temiz kalp’tir. Kuran’a muhalefet ederek yaşanan bir hayat kişiyi günahkâr/suçlu kılar. Kalbi suçtan temizlemek ve kalbin saflığını korumak çabası yoksa ortada gerçek anlamda bir iman insanın varlığından da söz edilemeyecektir.

Düşüncelerimiz, arzularımız manevi yaşam merkezimiz olan kalbimizde doğar ve eylemler olarak bedenimiz aracılığıyla dışta gözükürler. İmanla aydınlanmış temiz kalpte yalancılık, iftira, ikiyüzlülük, hilekârlık vb. haller yoktur. Temiz kalplilik yüksek bir şuur halidir ki, kişi yaşadığı müddetçe, nefsini ya da çevresindekileri memnun etmeye çalışmaz, aksine Allah’ı razı etmek gayesi güder. Kendi ve yakınlarının aleyhine de olsa hakkı hukuku savunmaktan ve uygulamaktan geri durmaz.

Sonuç: Dünyada sahip olduğu imkânlar ne olursa olsun iman ve amelle temizlenmemiş kalp ahrette kişiye yarar sağlamayacaktır. Çünkü içinde Allah’a iman ve amel-i salih yoksa kalp pislikler evidir! Hz. İbrahim’in babası Azer kalbi pis olarak ahrete gitti; Hz. Nuh’un oğlu kalbi pis olarak ahrete gitti; Hz. Musa’nın değer verdiği Samiri kalbi pis olarak ahrete gitti; Hz. Muhammed (sav)’ın akrabası Ebu Lehep, kalbi pis olarak ahrete gitti!.. Kuran’dan öğreniyoruz ki, bu insanların yakınının peygamberlerden olması, onlara bir yarar sağlamayacaktır. Aksine ilahi adalet gereği, peygamberlerin yakını da olsalar, (takvasız) pis kalpliler cehennemden kurtulamayacaklardır.

M.Talât Uzunyaylalı