675. FİKİR / Kâf

Vadedilen günler bir bir gelirken…

وَنُفِـخَ فِي الصُّورِۜ ذٰلِكَ يَوْمُ الْوَع۪يدِ

 “Sûr’a üfürülür, işte bu, geleceği vadedilen gündür.” (Kâf 20)

  

Kur’an’da; “Artık Sûr’a bir defa üflendiği, yeryüzü ve dağlar kaldırılıp birbirine tek çarpışla çarpılıp darmadağın edildiği zaman, işte o gün olacak olur (kıyamet kopar). (Hâkka / 13-15); “O Sûr’a üfürüldüğü zaman var ya…”; (Müddessir 8); “Sûr’a üflendiği gün, bölük bölük Allah’a gelirsiniz.” (Nebe’ 18) ayetleri yüzleşeceğimiz büyük günlere hazırlıklı olmamız için bize yapılmış uyarılardır.

Bizi, seçtiği zamanda ve seçtiği mekânda bir ailenin ferdi olarak imtihan için dünyaya getiren Rabbimizdir. İmtihanın sonucuna göre ebedî yaşayacağımız nimet yahut azap yurduna yerleştirmek üzere, istediği zaman ve istediği mekânda, ruhumuzu bedenimizden alarak ahirete intikal ettiren yine Rabbimizdir. Dünyaya gelmek ve dünyadan gitmek elimizde değildir. Hâlimiz takdir-i ilahidir.

‘yevmu-lva’îd/ vadedilen gün’ insanın dünya hayatının değerlendirileceği hesap günüdür. Sorumlukların yerine getirilip getirilmediği ahiret hayatında ilahi mahkemede görülecektir. Takip eden ayet, “Her can, kendisiyle beraber bir sevk memuru ve bir şahit bulunduğu halde gelir” denilmektedir: İnsanın amellerini yazan iki melek daima insanla beraberdir; onlar, ahirette gerektiğinde şahitlik edecekleri gibi insanın fizik bedeni de insana şahitlik edecektir. Rabbimiz, ‘konuş!’ deyince elimiz, kolumuz, her bir azamız dil kesilir ve konuşur. Yani en büyük şahit insana yine kendi bedeni ve vicdanıdır. Bu de gösteriyor ki insanda mutlak sârif (insanı halden hale sokan faili mutlak) Yaratıcıdır.    

Kur’an ile insanın evre evre ulaştırılacağı günler; doğum günü, ölüm günü, diriliş günü, hesap günü, ebedi evine götürülüş günü, vb. günler açıklanmıştır. Kur’an, müminlere kapalı olanı göstermiş, uzağı ve gaybı yakın ve aşikâr kılmıştır.

Sonuç: İnançlı olsunlar inançsız olsunlar, bütün insanların ahiret hakkında bir çeşit gafleti vardır. Ahiret işleri insanın dünya gözüne manevi bir perde ile kapatılmıştır, perde insanın ölümüyle açılmaktadır. Bu hâl vuku bulduğunda insan artık gafil değil şahittir. Mahşer ve ilahi mahkeme safhası ise insanın önündeki en zorlu gündür. Mümin ‘yevmu-lva’îd/ vadedilen günü’ bilmiştir; o, korku ve ümit içindedir. Ahreti kabul etmeyen ise en acı sürprizle karşılaşacaktır!

M. Talât Uzunyaylalı