60.Fikir/ Bakara

Allah’a ait olduğunu ve Ona döneceğini biliyorsan, korkma!

ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَـٰبَتۡهُم مُّصِيبَةٌ۬ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٲجِعُونَ

“Onlar; başlarına bir musibet gelince, ‘Biz şüphesiz Allah’a aitiz ve şüphesiz Ona döneceğiz’ derler.” (Bakara 156)

Bir şeye ait olmak maddi manevi sonuçları itibariyle çok önemlidir. Mesela; ‘Bu evin sahibi kim?’, ‘Bu araba kimin?’, ‘Bu fabrika kime ait?’, ‘Bu bayrak hangi ülkenin?’, ‘Bu nüfus cüzdanı kimindir?’, ‘Bu kitabın sahibi kimdir?’ vb. sorulara zorunlu olarak bir özne gerekir ki, o özne, o şeyi sahiplenir, gerektiğinde tereddüt etmez, canıyla malıyla kendisine ait olanı, korur. Sahipsiz kuzuyu ise kurdun kapması kaçınılmazdır.

Bir kalemin sahibi olduğu gibi, insanın da sahibi var; her nüfus cüzdanının bir insana tekabül etmesi gibi insan da Allah’a tekabül eder. Yani, en yüce varlık olarak yaratılan insan, kurda terk edilmiş başıboş bir kuzu değildir: ona hayat veren, gözeten, besleyip büyüten biri vardır ki, O Zât, Allah Teâlâ’dır.

Ayetteki رَاجِعونَ – dönmek fiili aynı anlamın bir başka yönden kuvvetlendirilmesidir. Mesela; bir eve ait olan insanlar gün boyu iş yerinde, okulda, çarşı-pazarda görevlerini yaparlar, işlerini halledip sonra da evlerine dönerler. Kırlarda otlayan hayvan sürüleri de öyledir; onlarda akşam olunca her biri kendi ahırına avdet eder. Kuşlar gün boyu rızıklarının peşinde tabiatta gezip durur, gün batımına doğru onlar da yuvalarına dönerler. Dünyada bir müddet bulunan insanlar da nihayet ömür akşamında, asıl evleri olan, ahiret yurduna, Rablerine rücu ederler.

Sonuç: Bireysel varlıkları ve sahip olduklarıyla kendilerinin Allah Teâlâ’ya ait olduklarını ve fani dünyadaki görevlerinin bitmesiyle birlikte ahirete döneceklerini bilen Müslüman bireyler, ömürleri boyunca başlarına gelen iyi ve kötü haller karşısında paniğe kapılmaz, sabırlı davranır, işin imtihan boyutunu akılarında tutarak, korkmaz ve Allah’a tevekkül ederek, ‘Bizim sahibimiz var, başımıza gelen işten onun haberi vardır, bize acı veren durum belki de bizim için rahmettir. Biz Ona döneceğiz. O, işlerin hakikatini bilir. Bize düşen Rabbimize tevekkül edip güzelce sabır göstermektir.’