203.FİKİR/ Nisâ

Türkiye’de İslam mahkemeleri kurulmalıdır

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِيدًا

“Sana indirilene ve senden önce indirilene gerçekten inandıklarını öne sürenleri görmedin mi? Bunlar, tağut’un önünde muhakeme olmayı istemektedirler; oysa onu reddetmekle emrolunmuşlardır. Şeytan onları uzak bir sapıklıkla sapıtmak ister.” (Nisâ 60)

202.fikirde sorunların çözümü için Müslümanların Allah’a (Kur’ân) ve Hz. Muhammed’e (Sünnet) başvurmaları gerektiğini görmüştük. 60. Âyetle konu devam ettirilmektedir. Âyette geçen الطَّاغُوتِ –Tagut İlahi olanın zıddı demektir. Allah’ı otorite kabul etmeyen ve kendileri hüküm koyan yönetimler Kur’ân perspektifinden bakıldığında tagutîdir. Bir sorunun çözümünde Kur’ân’a ve Hz. Muhammed’in (sav) sünnetine başvurmayı kabul etmemek şeytanın önüne çıkıp çareyi onda aramak demektir.

Oysa iman bir bütündür; Kur’ân ve Hz. Muhammed (sav) ötelenerek mü’min kalınamaz. Müslümanların beşerî hukukun hakemliğini kabul etmeden önce kendi iman kaynaklarına müracaat etmeleri gerekir. Bu sebeple, ülkemiz için söylersek, mü’minler, hükümetten beşerî hukukun yanında İslam hukukunun da geçerli olmasını istemeleri icap eder. Gönüllülük (tercih) esasına göre çalışacak İslam mahkemelerinin kurulması bir zorunluluktur. Eğer yönetim bu talebe izin vermezse o idare demokrasi idaresi, yöneticileri de demokrat kimseler kabul edilemez. Aksine o ülke gizli komünist/ateist/diktatör bir zihniyete sahip demektir.

Müslümanların beşerî mahkemeleri kabul etmemesi gerekir. Müslümanlar için hüküm koyucu Allah ve Resulüdür. Müslümanlar tagutî olanı inkâra mecburdurlar. Sorunlarının çözümünde gidecekleri merci ise Kur’ân’dır. Şeytan tarafından yargılanmayı istemek demek seküler yahut laik bir anlayışa göre hareket etmek demektir. Bugün biliyoruz ki Müslümanların ekserisi gibi Hıristiyanların da ekserisi hatta belki tamamı Kur’ân’a ve İncil’e göre değil kendi koydukları kanunlara göre hareket etmektedirler.

Müslümanlar beşerî mahiyetteki uluslar arası hukukun ve mahkemelerin adalet ve hak kriterlerinin Allah’ın Kur’ân’da koyduğu adalet ve hak kriterlerine uygun olup olmadığına bakmaları gerekir. Özellikle ceza ve medeni hukuk normları bakımından bunu yapmaları zorunludur. Bu yapıldığında görülecektir ki dinî hukuk ve beşerî hukuk iki ayrı paradigma üzerinden hareket etmektedir. Bir yandan beşeriliği karşılayan tagut-şeytan öte yanda Allah ve Resulü. İbadet yahut adalet ve hak arayışı noktasında bir cebre müstenit olmadan dileyen dilediğini seçme hürriyetine sahip olmalıdır.

Sonuç:  Allah, eğer yasa yapma işini insanlara bırakmış olsaydı şeriat (hukuk) kurallarını inzal etmezdi. Uygulanılmayacaktıysa Allah bu yasaları niçin Kur’ân’ına koymuştur? Müslümanlar beşerî yasalara hangi Kur’ân âyetleri mucibince uymaktadır? Yahut hüküm ortaya koyan Kur’ân âyetlerine hangi âyetleri kanıt göstererek uymamaktadırlar?

Oysa mü’minlerin tagutî olanı inkar etmeleri farzdır. Eğer bunu yapmazlarsa tagutu içselleştirmiş olurlar. İşte bu kabulleri âyetin uyarsı mucibince artık geri dönülmez bir sapıklıktır. Kur’ân’ın geçersiz kılınmasına mü’minler rıza gösteremezler. Ya Allah’ın hakimiyetine uyulacaktır yahut taguta kölelik edilecektir. Mü’minler zorlayıcı bir sebep yokken Allah’a teslim olmayana teslim olamazlar ve onlara güvenemezler. Tevhid ehli olmayı korumanın, bugünkü çelişkili durumdan ve bunun ağır sorumluluğundan kurtulmanın yegâne yolu Türkiye’de de İslam mahkemelerinin ihdasıdır. Mü’minler Allah’ın huzurunda mahkeme olmayı tercih etmelidirler ki kâmil iman sahibi kimseler olduklarını kendi nefislerine göstermiş olabilsinler.