448. FİKİR / Mü’minûn

Ne de az şükrediyoruz!

وَهُوَ الَّـذ۪ٓي اَنْشَاَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَالْاَفْـِٔدَةَۜ قَل۪يلاً مَا تَشْكُرُونَ

“O, sizin için kulakları, gözleri ve gönülleri yaratandır. Ne de az şükrediyorsunuz!”  (Mü’minûn 78)

Bilinen bir psikolojidir ki insan darlıkta dindarlaşır genişlikte gevşer! Bu, tarihsel olarak bilinen ve bir türlü ortadan kalkmayan bir körlüktür. Özellikle inkâr edenlerin başına bir sıkıntı geldiğinde dindarlaşma belirtileri ortaya çıkar, durumları düzelince yine o lakayt tavra bürünür, şükrü terk ederler. Bu, kör cehalettir!

Rabbimiz, Kuran’da, dünkü insanları anlatırken aynı zamanda bugünkü ve yarınki insanlara hitap etmektedir. Kör cehalet dün vardı, bugün de var, yarın da olacak. Rabbimiz, insanlık, kör cehaletten kurtulsun diye, aşağıya alacağımız Mü’minûn suresi ayetlerinde, insanın kendisinin, dünyanın ve kâinatın yaratılışına  dikkatini çekerek, rahmetini, kudretini akla ve vicdana göstermektedir.

Mü’minûn suresinin yetmiş altıncı ayetinde belirtildiği üzere, Rabbimizin Arap Yarımadasında yaşayan putçu kavimlerden beklediği, Allah’a iman edip put şirkinden kurtulmaları, Kuran emirlerine boyun eğmeleri, putlardan değil, Allah’tan yardım istemeleri ve ona yalvarmalarıdır.  Kıtlık yıllarında Mekkeli putperestlerin yaptığı gibi, bugün de İnsanlar, darda kalınca, Allah’a yönelmekte, fakat darlık üzerlerinden kaldırılınca kültürlerine ve gafletlerine geri dönmektedirler.

Oysa Allah (cc), hakikatleri görelim, anlayalım ve şükredelim diye bizlerde “kulakları, gözleri ve gönülleri yarattı…” (Mü’minûn 78); “O ki sizi yaratıp yeryüzüne yaydı…” (Mü’minûn 79)  Muazzam bir düzen olan hayat ve bunu anlayabilecek akıl da yine Rabbimizin bize bir ihsanıdır: “hayatı veren ve öldürendir; gece ve gündüzdeki değişim O’na aittir; aklınızla hareket etmeyecek misiniz?” (Mü’minûn 80)  Gaflet ehli gibi, inançsızlar da bu gerçekleri görmek, işitmek, düşünmek ve anlamak istememektedir. Dünün Mekke putçuları gibi, bugün de çeşitli dinî inançlar, inanç haline getirilmiş felsefi ve pozitivist bilim anlayışları insanların Kuran gerçeğine ulaşmasının önündeki insani engellerdir.

Özellikle Batı toplumlarında inançsız insan sayısı oldukça fazladır ve bu insanlar öldükten, çürüyüp kemik ve toprak haline geldikten sonra tekrar diriltileceklerine inanmazlar. Dini de, tarihsel bir olgu görüp, eski milletlerden yahut önceki atalarından gelen bir değer olarak düşünür ve ilahî vaatleri geçersiz kabul ederler. (Mü’minûn 82-83)

Bu, gerçeği inkâr etmektir; kalp kararması ve akıl tutulmasıdır. Rabbimiz yine de herkesten şu noktalar üzerinde düşünmelerini istemektedir: “Sor! Eğer biliyorsanız söyleyin; yeryüzü ve içindekiler kimin?” (Mü’minûn 84); “Sor! Yedi semanın Rabbi ve büyük arşın Rabbi kimdir?” (Mü’minûn 86); “Sor! Eğer biliyorsanız (söyleyin): Her şeyin mülkü kimin elindedir? Ve O, himaye eden, himaye edilmeyen!” (Mü’minûn 88) Kuran müminleri için cevap bellidir: “Allah” Şirk ehli de “Allah!” diyecektir;  inançsızlar ise, dilleriyle ikrar etmeseler de kalplerinde daima bir şüphe taşıyacak ve onlar da gerçeği, özellikle darda kaldıklarında kendilerine itiraf etmekten çekinmeyecektir: “Allah!” ((Mü’minûn 85-89).

Sonuç: Allah birden çok insan gönderdi, fakat birden çok din göndermedi. Din, tektir: İslam! Tahrif olmayan kitabî dinlerin hepsi özü itibariyle aynıdır. Kuran, ilahi dinleri, kitapları ve peygamberleri sayar ve onları Hak olarak kabul eder. Hak, zaman ve mekân boyutunda değiştirildiğinden, ilahî mesaj, Kuran’la son kez insanlığa sunulmuştur. Kuran’ı ve Hz. Muhammed (sav)’i tasdik etmezlerse; inkârcılar, müşrikler, bilimciler ve benzeri inançlar, Hakkı (Kuran’ı ve Allahü Teâlâ’yı) yalanlamış olacaklardır. Bu zihniyetteki inanç grupları, gerçeğe değer vermeyerek şükürsüzlük etmişlerdir. Bunlar, güneşi görüp fakat onu inkâr etmiş kişiler gibi, zalimlik yaptıklarından ahret hayatında bu tercihlerinin karşılığını ilahî ceza olarak göreceklerdir.

M.Talât Uzunyaylalı