Allah’la üç türlü konuşma vardır!
اَرَاَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهُ هَوٰيهُۜ اَفَاَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَك۪يلًاۙ
“Kendi nefsinin arzusunu kendisine ilâh edineni gördün mü? Ona sen mi vekil olacaksın?” (Furkan 43)
Allah’ı neden dinlemiyor ve söylediklerini işitmiyoruz? Nefsimiz yüzünden!.. “Dinlemeye hazır değiliz, bu yüzden Allah’ı işitmiyoruz!” denilebilir. Allah yokmuş gibi davranmaktan çekinmiyoruz. Allah dinlenilse, kelamı işitilse, kayıtsız kalınamaz; muhatabımızı işittiğimizde kayıtsız kalmadığımız gibi. O halde Allah’ı duymak için farkındalığımızın geliştirilmesi gerekir. Zira herkes her gün deneyimlediğinden şunu bilmektedir: TV’ye bakarken ya da birisiyle konuşurken, dikkat dağıldığında, konuşulanlar duyulmamaktadır. Bunun gibi, Allah, daima her insanla birlikteyken, Allah değil de nefs dinlenildiğinden ilahi ses duyulmamaktadır.
Allah’la konuşma üç türlüdür; biri yazılı metindir ki, Kuran’dır. İkincisi vicdan, üçüncüsü de duadır. Bu üç konuşma, dinleme ve anlama hali olmadan nefsin sahte ilahlığına kulluktan kimse kurtulamaz.
Müslüman kişi Kuran’daki ilahi kelamı kendi ana dilinde okuyarak Rabbiyle konuşur; konuşmalıdır. Kendini dinlemeye hazırlamışsa dikkati dağılmayacak ve Rabbini duyacaktır, dağılırsa Rabbini duyamayacaktır. İyice duymak için abdest alarak Kuran’ı saygıyla açıp sessizce yahut seslice okuyup ayetlere iyice odaklanmak gerekir. Bu okumaları günlük olarak yapmalıdır. Kuran yoluyla her gün Allah’la yapılan bu konuşmalar, mutlaka kişinin hayatını değiştirecek, heva vü hevesine uymaktan kurtaracaktır.
Allah’la ikinci tür konuşma vicdan yoluyla gerçekleşir: Allah’ı dinlemeyen nefis kişinin düşmanıdır ve o kişiyi yok eden davranışlara zorlar. Nefse karşı gösterilen hoşgörü cehenneme gitmekte olan kişinin veya toplumun sahte erdemidir! Oysa kafamıza göre yaşamaktan doğan hatalarımıza karşı bizi uyaran bir iç sesimiz vardır ki, ona vicdan diyoruz. Vicdan, Hakkın sesidir. O bize yapma, merhametli ol, şefkat göster, utan, insaf et, sağduyulu hareket et gibi, gün boyu defalarca seslenir, fakat kaç insan o Rahmani sesi duyup da nefsin isteklerinden vazgeçebilir! Kontrolden çıkan, korkutucu, zarar verici yanımız nefsimizdir ve vicdanımız nefsimize uymamak konusunda bizi daima uyarır; çünkü o bunun için vardır. İnsan, vicdanının fısıltısını duyunca, nefsine dönüp, “sus ve dinle!” diyebildiği takdirde gerçek erdeme ulaşmış ve Allah’ı işitmiş olacaktır.
Allah’la üçüncü çeşit konuşma dua yoluyla gerçekleşir: Müslümanlara günde namazlarla en az beş kez dua etme fırsatı verilmiştir. Dua da herkes Allah ile konuşur. Bu, eşsiz bir imkân ve fırsattır. Fakat bu imkânı ve fırsatı da tam olarak kullandığımız söylenemez. Ülkemiz için söylersek 80 milyon nüfusun içinde beş vakit namaz kılan ve dua yoluyla Alla ile konuşan ve Onu vicdanında, aklında, fikrinde duyan insan sayısı çok azdır. Eşsiz bir an olan dua anı bir Fatiha okuyup ellerin yüze sürülmesinden ibaret bir eyleme dönüştürülmüştür.
Sonuç: İçimizdeki ve dışımızdaki gürültü çoğalıyor. Bir gürültü dünyasında yaşıyoruz denilebilir. Gürültünün ana kaynağı insanın nefsidir. Nefsini ilah edinen gerçek İlah’ı ne duyabilir ne de söyleneni anlayabilir. Allah’ı dinlemek, içimizdeki ve dışımızdaki nefsin yol açtığı dağınıklığı gidermek, kargaşayı azaltmak veya susturmak, böylece Rabbi duymak için odaklanmak gerekir. Allah’la konuşmanın ve onu duymanın en iyi vaktiyse sabaha yakın olan vakittir; sabah namazı öncesi, Allah’ın sözü Kuran’ı okumalı, anlamalı ve Allah’ın sözlerini kabul edip uygulamalıdır. Allah, Kuran’ı okuyan ve Allah’a teslim olan kalbi sevgisiyle onurlandırır. Eğer nefs ilah yapılmaya devam edilirse kişinin içinde ve dışında sadece gürültü çoğalır ve kişi artık Allah’ı işitemez, dinleyemez, itaat edemez olur ve hatta Allah’a ait meselelerden hiç hoşlanmaz; ezan sesi bile ona işkence gibi gelir! Bu hal nefsin kişiyi ele geçirdiği son devredir. Rabbim kimseyi nefsinin zebunu etmesin. Âmin. (M. Talat Uzunyaylalı)
KURAN UFKU 